Kars Platosu tarih kaynakları, Soğanlı Dağları florası, bal ve arı derken, çocuklar geldi… haberler sürüyor.

Bardız’dan haberler sürüyor. Bugün 23 ekim 2011.

Bugünkü haber yazı bir paradoks içeriyor. Bir gerçek var!

Bir yanda yaşamı ve geleceği simgeleyen çocuklar var.

Öte yanda terk edilen evler, göçen insanların arkada bıraktıkları…

Bugün nüfus hareketleri gibi hareketli bir konuya girmeden kısa bilgilerle yetineceğim.

Bugün yine gazeteciyim! Haberi taştan çıkar, diyorum kendime.

Bardız/Gaziler, daha geniş alanda Şenkaya ve Erzurum konusunda bilgiler alıp bunları kamuya sunmak için yollardayım.

Yola çıkarken, haydi, boş durma, bir yerden, bir parçadan başla diyorum kendime.

Ya sonra! Geriye dönüp baktığımda çok farklı bir yerde şaşırtıcı durumlar ortaya çıkıyor. İşte bir okul. Fotoğraf, iki ayrı sınıfta öğrenciler.

Giyimleri sosyal/ekonomik bir izlenim veriyor.

Burası Bardız/Gaziler, sekiz yıllık Nesimi Akın İlköğretim Okulu.

Cıvıl cıvıl derler ya, işte öğle. Çokluk köylerden gelip gidiyorlar her gün.

Bir simge mi var? Köylerden gelip gittilerini nasıl anlayalım, diye sordunuz!

Evet! Sağdaki ilk fotoğraf, Bardızlı çocukların elleri havada. O sınıfta 4 çocuk var.

Bakın soldaki ikinci fotoğrafta ise el kaldıran 10 çocuk köylerdendir. Nasıl? Sayısal bir ayrım yok mu? Aşağıda biraz daha bilgi vereceğim.

Haydi boş durma, koş! Bir yerden başla dedim ya! Nereye baksan haber var, konu var, boşa geçecek an yok. İşte öğrenciler, kapsamlı bir konu.

Yıkılmış, çökmüş evler… Böyle durumlarda insan yüreği de biraz ferah olmalı, denir.

Yürek ferah olmalı derken, yıkılmış evler konusunda bir anektor vereceğim aşağıda.

Evet Bardız’dan göç durmuş, diye bir tümce okumuş olmalısınız geçenlerde.

Bunun anlamı bugün için buradaki çocuk nüfusunun artışını gözlemek oluyor.

Böyle düşünedururken, Bardız/Gaziler okul Müdürü Mesut Bey’le karşılaştım.

Yüz yirmi yedi öğrencisi ile Bardız/Gaziler, Nesimi Akın İlköğretim Okulu Müdürü Sayın Mesut Elvermiş.

El sıkıştık. Onunla bir minübüs yolculuğunda geçen ilk tanışmalı serüven de var, onu başka bir gün anlatacağım.

Burada Bardız Konuk Evi’nin hemen yanındaki okul önünde konuşmaya başladık.

Mesut Bey saygılı, kibar ve dinamik bir insan, bir öğretmen.

Ayak üstü söyleşiden sonra, öğrencilerin durumunu merak ettiğimi söyledim.

Okul müdürü olduğunu bilmiyordum. Sınıflara girmem için buyur etti.

Tanıştığım öğretmenlerin adlarının yazılması sırasında onun okul müdürü olduğunu öğrendim.

Böyle de engingönüllü bir insan Mesut Bey. Aldığım bilgiler şöyle…

Fen, İngilizce, sosyal bilgiler, Türkçe, beden eğitimi gibi dersler var.

On öğretmen ve kütüphanesi olan dokuz derslik var.

Bardız’ın içi ile altı köyden gelenlerle toplam yüz yirmi yedi öğrencisi var okulun.

Yetmiş dört kız öğrenciye karşılık elli üç erkek öğrenci var.

Bu da şaşırtıcı bir başka konuyu açığa çıkardı.

İki nirengi noktası, bir kız öğrenci sayısı fazla.

Ötekisi ise köylerden gelen öğrenci sayısı daha çok.

On öğretmenle yoğun bir eğitim proğramı var okulda.

Bilgisayarların bulunduğu bu okul bazı ilçelerden daha ileri düzeyde bir çalışma hızı da yakalamış.

Bardız Derneği’nin gönderdiği bilgisayarlar burada.

Kendisiyle birlikte derslere girdik ve sınıf öğretmenlerinin de izniyle aldığım fotoğrafları sunuyorum.

Sizi şaşırtacak bir haberle bu konuyu şimdilik burada bırakıyorum.

Haber değil bilgi daha doğrusu. 8A sınıfının toplam sayısı yirmi bir öğrenci.

Bu sınıfta kız öğrenci sayısı on yedi. Nasıl şaşırdınız mı?

Ayrılmadan önce kısa bir bilgi daha veriyorum.

Köylerden gelen öğrenciler için okulda öğlen yemeği veriliyor. Yemeklerin Şenkaya Milli Eğitim Müdürlüğü’nden geldini söylediler.

Bugünkü haberde bir paradoks var! Bir yanda cıvıl cıvıl çocuklar…

Göç nedeniyle tam da bu ortamda yıkılmaya bırakılmış evler öte yanda…

Nüfus hareketleri ile ilgli anektota gelince işte bu paradoks da tam burada ortaya çıktı.

İlişikteki yıkınıtı evin fotoğrafını çektikten sonra Bardız Bulvarı’na indim.

Fotoğrafta gördüğünüz Muhittin Şengül önümü kesti ve dedi ki:

“O fotoğrafı çektiğin evin, sekiz kardeşli yetmiş iki nüfusu vardı.

“Bugün onlardan sadece iki kiş var Bardız’da,” dedi.

Benim de vurguladığım nüfus hareketleri işte bu!

Bu bağlamda, bu konuya ayrı bir yerde yeniden değineceğim.

Sevgi içtenlik…

Tekin SonMez, 22 Ekim 2011 Bardız, Şenkaya, Erzurum